Eκπροσωπούμε κορυφαίες νευροχειρουργικές ομάδες που εφαρμόζουν με εντυπωσιακά αποτελέσματα τη μέθοδο των εμβολισμών αντί ανοικτού χειρουργείου (κρανιοτομία) για την αντιμετώπιση ανευρισμάτων και αρτηριοφλεβικών δυσπλασιών.
Ενδείξεις: Ανευρύσματα εγκεφάλου. Αρτηριοφλεβικές δυσπλασίες και επικοινωνίες εγκεφάλου-κρανίου-προσώπου και νωτιαίου μυελού. Ογκοι εγκεφάλου-προσώπου-τραχήλου
Με τις σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές της επεμβατικής νευροακτινολογίας (Interventional Neuroradiology) ή ενδαγγειακής νευροχειρουργικής (Endovascular Neurosurgery) αντιμετωπίζεται πλέον σημαντικός αριθμός αγγειακών παθήσεων του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Οι μέθοδοι αυτές είναι ευρέως γνωστές ως εμβολισμοί.
Τα τελευταία 15 χρόνια, η τεχνολογική πρόοδος είχε ως αποτέλεσμα τη θεαματική βελτίωση. Η ανάπτυξη των μεθόδων αυτών (εμβολισμοί όπως συνηθίζεται να ονομάζονται) οδήγησε στον περιορισμό του αριθμού των ανοικτών χειρουργείων, στην αύξησηση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας στην αντιμετώπιση των αγγειακών παθήσεων του εγκεφάλου, καθώς και στη μείωση του χρόνου νοσηλείας των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτές.
Αγγειακές παθήσεις που αντιμετωπίζονται με ενδοαγγειακές τεχνικές (εμβολισμοί):
Εγκεφαλικά ανευρύσματα
Το ανεύρυσμα είναι μια παθολογική προβολή (σαν «φούσκα») στο τοίχωμα μιας εγκεφαλικής αρτηρίας. Το τοίχωμα του ανευρύσματος είναι λεπτότερο από το τοίχωμα του φυσιολογικού αγγείου και εύθραυστο. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την ύπαρξη ενός ανευρύσματος είναι να ραγεί, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα είδος εγκεφαλικής αιμορραγίας που ονομάζεται υπαραχνοειδή. Η κατάσταση αυτή είναι βαριά, με υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας.
Τα εγκεφαλικά ανευρύσματα είναι επίκτητες βλάβες. Εμφανίζονται σε ηλικίες 40 – 60. Μπορεί να συνδυάζονται με άλλα ιατρικά προβλήματα, όπως η υπέρταση, και σε 20% των ασθενών μπορεί να είναι πολλαπλά. Τα εγκεφαλικά ανευρύσματα είναι συνήθως ασυμπτωματικά πριν ραγούν και ανακαλύπτονται τυχαία σε μαγνητική ή αξονική τομογραφία που γίνεται για διερεύνηση άλλου προβλήματος.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση των εγκεφαλικών ανευρυσμάτων έχουν σαν στόχο τον αποκλεισμό τους από την κυκλοφορία, με σκοπό την εκμηδένιση του κινδύνου ρήξης.
Αυτό επιτυγχάνεται με δύο τρόπους:
- Με ανοικτό χειρουργείο (κρανιοτομία) – τοποθέτηση ενός clip (ένα πολύ μικρό «μανταλάκι») γύρω από το ανεύρυσμα.
- Με εμβολισμό. Ο εμβολισμός αποτελεί μία ελάχιστα επεμβατική μέθοδο η οποία εκτελείται σε ένα εξελιγμένο ψηφιακό αγγειογράφο. Η επέμβαση γίνεται με τον ασθενή υπό γενική αναισθησία για να είναι απόλυτα ακίνητος. Ο ιατρός μέσω της μηριαίας αρτηρίας (μια μεγάλη αρτηρία που υπάρχει στο πόδι) οδηγεί ειδικούς καθετήρες στο κύριο αγγείο, το οποίο τροφοδοτεί το ανεύρυσμα (καρωτίδα ή σπονδυλική αρτηρία).
Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά λεπτούς μικροκαθετήρες (πολύ λεπτά και εύκαμπτα πλαστικά σωληνάκια), μπαίνει μέσα στο ανεύρυσμα και τοποθετεί πολύ λεπτά σύρματα από πλατίνα (σπειράματα ή coils), τα οποία απελευθερώνει μέσα στο ανεύρυσμα. Η ύπαρξη των σπειραμάτων μέσα στο σάκο του ανευρύσματος εμποδίζει την κυκλοφορία εντός αυτού. Η όλη διαδικασία ελέγχεται με ακτινοσκόπηση και με λήψη ειδικών ακτινολογικών εικόνων από τον ψηφιακό αγγειογράφο.
Μετά την ολοκλήρωση της επέμβασης ο ασθενής συνήθως οδηγείται σε κανονικό δωμάτιο νοσηλείας και παίρνει εξιτήριο την επομένη. Αν ο ασθενής έχει υποστεί υπαραχνοειδή αιμορραγία οι μέρες νοσηλείας εξαρτώνται από τη βαρύτητα της αιμορραγίας και όχι από την αντιμετώπιση του ανευρύσματος.
Η συχνότητα επιπλοκών της μεθόδου (ρήξη του ανευρύσματος κατά τη διάρκεια της επέμβασης, δημιουργία θρόμβου σε αγγειακό κλάδο κοντά στο ανεύρυσμα) είναι χαμηλή (περίπου 3%) και σαφέστατα χαμηλότερη από τον κίνδυνο εκ νέου ρήξης ενός ήδη ραγέντος ανευρύσματος ή ακόμα και από τον ετήσιο κίνδυνο ρήξης ενός ανευρύσματος μικρού μεγέθους.
Αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες εγκεφάλου
Οι αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες είναι ένα ανώμαλο πλέγμα από αγγεία (σαν κουβάρι) μέσα στον εγκέφαλο, στο οποίο οι αρτηρίες συνδέονται άμεσα με τις φλέβες. Τα ανώμαλα αυτά αγγεία εμφανίζονται διατεταμένα με λεπτό τοίχωμα και εμφανίζουν αυξημένη πιθανότητα να ραγούν. Οι αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες είναι συγγενείς βλάβες, αλλά δε θεωρούνται κληρονομικές.
Εκτός από ρήξη και αιμορραγία μπορούν να εκδηλωθούν και με άλλα συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος, εστιακή νευρολογική σημειολογία (λ.χ. αδυναμία κίνησης ενός μέλους) ή επιληπτικές κρίσεις.
Ο εμβολισμός αποτελεί τη μέθοδο εκλογής στη θεραπεία των αρτηριοφλεβωδών δυσπλασιών. Με την ίδια τεχνική που περιγράφηκε για τα ανευρύσματα, προωθούνται μικροκαθετήρες μέσω των ανωμάλων αγγείων στα σημεία που βρίσκονται οι επικοινωνίες ανάμεσα στις αρτηρίες και τις φλέβες και εγχέεται συνθετικό εμβολικό υλικό, που στερεοποιείται και αποφράσσει τις επικοινωνίες αυτές. Ανάλογα με το μέγεθος της δυσπλασίας μπορεί να χρειαστούν περισσότερες από μία συνεδρίες ή συνδυασμός με άλλες θεραπευτικές μεθόδους (ανοικτό χειρουργείο ή συνηθέστερα ακτινοβολία με γ-knife).
Εκτός των εγκεφαλικών αρτηριοφλεβωδών δυσπλασιών υπάρχουν και ανώμαλες μηνιγγικές αρτηριοφλεβώδεις επικοινωνίες, οι οποίες βρίσκονται στα περιβλήματα του εγκεφάλου, τις μήνιγγες, και επίσης αντιμετωπίζονται με εμβολισμό, με υψηλά ποσοστά επιτυχίας και με ασφάλεια.
Απόλυτη εφαρμογή έχει η μέθοδος του εμβολισμού με εξαιρετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των δυσπλασιών της φλέβας του Γαληνού και εφαρμόζεται ακόμα και σε νεογνά.
Οι επεμβατικές αυτές τεχνικές εφαρμόζονται επίσης και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις με εξαιρετικά αποτελέσματα, όπως αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες νωτιαίου μυελού και αγγειοβριθείς εξεργασίες (μηνιγγιώματα, αιμαγγειοβλαστώματα)εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού.
Η συνεχιζόμενη βελτίωση των χρησιμοποιούμενων υλικών και η αυξανόμενη πείρα των ιατρών εγγυώνται την αύξηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας των εφαρμοζόμενων τεχνικών στην αντιμετώπιση σοβαρών παθήσεων.